Ερμούπολη,
Η πρωτεύουσα του Αιγαίου

Η Ερμούπολη, η «Βασίλισσα των Κυκλάδων» είναι η πρωτεύουσα της Σύρου, αποτελεί το κέντρο το Αιγαίου και είναι μία πόλη με μοναδική ιστορία και αρχιτεκτονική. Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά γύρω και πάνω από ένα από τα ασφαλέστερα και μεγαλύτερα φυσικά λιμάνια στο Αιγαίο με νεοκλασσικά κτήρια, παλιές επαύλεις, μαρμαρόστρωτους δρόμους και καλντερίμια, πλατείες, εκκλησίες, μαυσωλεία και ασβεστόχριστα σπίτια στους γύρω λόφους που φτάνουν ως κάτω στο λιμάνι. Μια μεγαλοπρεπής πλατεία δημαρχείου και το θέατρο Απόλλων δεσπόζουν στο κέντρο της πόλης, με αρκετά σημαντικά κτήρια γύρω τους. Tο μεγαλοπρεπές Δημαρχείο βρίσκεται στην πλατεία Μιαούλη και περιστοιχίζεται από καφενεία και μπάρ με αρκετές θέσεις στον υπαίθριο χώρο, κάτω από φοινικιές. Η «πόλη του Ερμή» έχει πάρα πολλές και πανέμορφες εκκλησιές, οι πιό ενδιαφέρουσες από τις οποίες είναι η Μεταμόρφωση και η Κοίμηση της Θεοτόκου, ο Άγιος Δημήτριος, οι Τρείς Ιεράρχες, η Ανάσταση, Ευαγγελίστρια και ο Άγιος Νικόλαος. Το αρχαιολογικό μουσείο έχει μια συλλογή από αξιόλογα ευρήματα και η Δημοτική Βιβλιοθήκη έχει πολλές ενδιαφέρουσες και σπάνιες εκδόσεις. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η περιοχή «Βαπόρια» όπου παλαιότερα ζουσαν οι καπετάνιοι. Εκεί, κατάμήκος των στενών δρόμων της υπάρχουν πολλές νεοκλασσικές επαύλεις.
Η Ερμούπολη έχει μοναδική ιστορία. Χτίστηκε μεταξύ 1821 και 1825 όταν χιλιάδες προσφύγων εγκατέλειψαν τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και τα παράλια της Μικράς Ασίας ως αποτέλεσμα της Επαναστάσεως του 1821. Πολύ σύντομα η πόλη εξελίχθηκε στην πιό σημαντική του νέου ελεύθερου κράτους, όπου άνθησε το εμπόριο, η βιομηχανία και η ναυτιλία. Ήταν η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας εκείνο τον καιρό, με πληθυσμό 25000 κατοίκων. Το όνομα της πόλης αποφασίστηκε μετά από δημοψήφισμα προς τιμή του Ερμή, του αρχαίου θεού του εμπορίου.
Προς το τέλος του 19ου αιώνα η πόλη της Ερμούπολης άρχισε να φθίνει καθώς η Αθήνα κι ο Πειραιάς εξελισσόντουσαν σημαντικά. Ακολούθησανε μερικές δεκαετίες όπου ο πληθυσμός μειώθηκε σημαντικά και η οικονομική κατάσταση των κατοίκων δεν ήταν καλή. Εντούτοις από τη δεκαετία του 1980 και μετά η πόλη άρχισε να αναγεννάται. Σήμερα αποτελεί και πάλι σημαντικό τουριστικό και καλλιτεχνικό κέντρο κερδίζοντας τις προτιμήσεις των επισκεπτών που επιθυμούν να απολαύσουν το μοναδικό αρχιτεκτονικό τοπίο και τα πάρα πολλά πολιτιστικά δρώμενα τα οποία λαμβάνουν χώρα καθ΄ όλη τη διάρκεια του έτους και κυρίως το καλοκαίρι.  

ΑΝΩ ΣΥΡΟΣ

Η Άνω Σύρος είναι η δεύτερη πόλη του νησιού και χτίστηκε από τους Βενετούς στις αρχές του 13ου αιώνα πάνω στο λόφο του Σαν Τζιόρτζιο, βορειοδυτικά της Ερμούπολης. Η Άνω Σύρος διατηρεί μιά μαγευτική μεσαιωνική ατμόσφαιρα. Ενδείκνυται γιά μια πολύ ενδιαφέρουσα εξερεύνηση με τα πολυάριθμα σκαλοπάτια, σπίτια με χρωματιστές πόρτες και στενούς δρόμους που οδηγούν στην κορυφή της πόλης.
Η μεσαιωνική πόλη της Άνω Σύρου δεν είναι προσβάσιμη με αυτοκίνητο παρά μόνο από τα μαρμάρινα σκαλοπάτια της. Η απόσταση από το λιμάνι ως την κύρια είσοδο της πόλης είναι περίπου 3500 μέτρα. Ο Καθολικός ναός του Σαν Τζιόρτζιο δεσπόζει στην Άνω Σύρο. Η εκκλησία χτίστηκε κατά τον 13ο αιώνα. Από την κορυφή ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει ένα πανοραμικό τοπίο που περιλαμβάνει και τα φειτονικά νησιά Τήνος, Δήλος, Μύκονος, Πάρος και Νάξος.

ΙΣΤΟΡΙΑ

ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους η πρωτεύουσα της Σύρου βρισκόταν στην περιοχή της σημερινής Ερμουπόλεως. Προς το τέλος της αρχαιότητας ήρθε η παρακμή, ως αποτέλεσμα των λεηλασιών από τους βαρβάρους και τους πειρατές που αποτελούσαν μάστιγα γιά ολόκληρο το Αιγαίο. Κατά τους Βυζαντικούς χρόνους αποτελούσε μέρος της Επικράτειας του Αιγαίου μαζί με τα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων. Η Σύρος πέρασε από τα χέρια των Βυζαντινών στους Βενετούς το 1204 και αποτέλεσε μέρος του Δουκάτου του Αιγαίου.

ΟΘΩΜΑΝΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Στα μέσα του 16ου αιώνα ο Οθωμανικός στόλος κατέλαβε το νησί και το Δουκάτο κατέρρευσε. Παρ΄ όλ΄ αυτά, μετά από διαπραγματεύσεις των τοπικών αρχών με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, κατόρθωσαν να λάβει το νησί σημαντικά προνόμια όπως μειωμένη φορολογία και θρησκευτική ελευθερία. Κατά το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα ξεκίνησε μία περίοδος οικονομικής ανάκαμψης του Αιγαίου η οποία κορυφώθηκε κατά τη μετάβαση από τον 18ο στον 19ο αιώνα. Λόγω της ιδιάζουσας γεωγραφικής της τοποθέτησης η Σύρος έγινε γνωστή ως ενδιάμεσος σταθμός για τη ναυτιλία.
Από το 1822 ως το 1865 η Ερμούπολη επαναχτίστηκε σε νεοκλασσικό στύλ συνδιάζοντας στοιχεία Ελληνικού Κλασσικισμού με στοιχεία Αναγεννησιακά. Πολλά ιστορικά κτήρια και μνημεία ανήκουν σ΄ αυτήν την εποχή: το Δημαρχείο (σχεδιασμένο από το διάσημο Γερμανό αρχιτέκτονα Ερνστ Τσίλλερ), το Θέατρο Απόλλων (σχεδιασμένο από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Κάμπο) μια μικρογραφία της Σκάλα του Μιλάνο, η Κεντρική Βιβλιοθήκη, το Γενικό Νοσοκομείο Σύρου (Βαρδάκειο-Πρώιο), η πλατεία Μιαούλη και πολλά άλλα.
Εξαιτίας της Βενετικής κυριαρχίας στο νησί από το Μεσαίωνα και αργότερα οι νησιώτες ήταν κάποτε σχεδόν αποκλειστικά Καθολικοί στο θρήσκευμα. Με τη μετανάστευση όμως από άλλα νησιά που ακολούθησε τον 19ο αιώνα οι Καθολικοί πιά αποτελούν το 40 % του πληθυσμού. Η πλειοψηφία ειναι Ορθόδοξοι και συνυπάρχουν ειρηνικότατα με τους Καθολικούς. Μικτοί γάμοι στη Σύρο μεταξυ τους επίσης είναι κάτι πολύ συνηθισμένο.

ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ 1821
Η Σύρος δεν έλαβε μέρος στην επανάσταση του 1821 αλλά κατακλείστηκε από πρόσφυγες από άλλα μέρη της Ελλάδας. Με την εγκαθίδρυση του Ελληνικού κράτους και την ειρήνη που ακολούθησε η Σύρος έγινε το σταυροδρόμι του Αιγαίου και ένα σημαντικό διεθνές εμπορικό κέντρο που ένωνε τη Δυτική Ευρώπη με την Ανατολή διαμέσου της Μεσογείου. Το 1822 ξεκίνησε η κατασκευή των πρώτων κτηρίων και το 1824 κατασκευάστηκαν η πρώτη ορθόδοξη εκκλησία της Μεταμορφώσεως και το μεγαλύτερο Ελληνικό σανατόριο.

Απόσπασμα από την ιστοσελίδα http://en.wikipedia.org/wiki/Syros

κορυφή σελίδας